Pai- Chiang Mai

Ha allemaal,  

Het is dinsdag 27 november. Ik besef me dat het alweer even geleden is dat ik een blog geschreven heb, ik bedoel 1 die ik ook daadwerkelijk online gezet heb;-) 
Maar vandaag ga ik er 1 typen en die maak ik ook af. Ik heb er immers toch 12u de tijd voor. 
Vanochtend vertrok ik om 7.30u bij m’n hostel vandaan op naar het busstation waar om 8.30u mijn 12u durende busrit zou beginnen. Eigenlijk vind ik dat soort ritten maar helemaal niks, maar nu had ik er eigenlijk wel zin in. Ik had namelijk al gezien dat de bus niet zo vol was. En bij vertrek bleek dat ook zo te zijn. Het is een hele comfortabele bus, er zit zelfs een voetensteun die omhoog kan. En naast mij zit niemand. Er zitten sowieso maar 14 mensen boven terwijl er plek is voor 40.  
Ik heb dus 2 plekken in beslag genomen. Ik heb al een flesje water, een pakje koekjes en een pakje drinken gekregen, onvoorstelbaar wat een service. 
Maar wat me nu het meest blij maakt? Dat de airco in de bus aanstaat, waardoor het straks koud is in de bus en ik dan heerlijk m’n trui kan aandoen 

Afgelopen weken ben ik in Pai en Chaing Mai geweest. 
Ik ben 8 dagen in Pai gebleven. Ik heb rondgereden op een scooter, ben echt op schitterende plekken geweest. Zoals een hotspring, dat had ik nog nooit gezien. Bizar dat er op zo’n plek dus kokend heet water uit de grond komt. Mensen koken er zelfs eieren in! 

In m’n hostel vond ik een NL boek, wat ik in een dag uitgelezen heb. Heerlijk om dat weer te kunnen. 
Paar dagen later ben ik nog naar een boekwinkel geweest en heb ik nog een mooi NL boek gescoord, die heb ik nog niet uit dus daar sjouw ik nu mee rond 😁 
In het hostel daar was het heel gezellig, ik sliep op een 4pers vrouwen kamer en er waren 2 meiden die ook best wel lang bleven.  

Het is wel gek om niks te moeten. Dat is natuurlijk heerlijk maar soms heb ik ook zoiets van laat mij maar werken, haha. Het is ook nooit goed hè 😉. Ook mis ik wel de mensen om me heen, het is fijn dat je via Whatsapp of skype kan bellen, maar dat is toch anders dan in het echt. 

Afgelopen 3nachten sliep ik in een Nederlands hostel. Heerlijk vond ik dat. Het voelde ook echt huiselijk aan. Even gedag zeggen als ik wegging en wanneer ik weer terugkwam vroegen ze hoe het was. Dat heeft me wel weer goed gedaan. 

In Chiang Mai was donderdag en vrijdag het licht festival. Dan laten de mensen wensballonnen de lucht in. Ook op het water is er licht, daar laten ze een 'krathong' drijven met een kaarsje erop. 
In het hostel konden we donderdag zelf dat maken en hadden we ook een BBQ. Was erg gezellig. ’s Avonds ben ik met een meid uit de Filipijnen naar de rivier gegaan om onze krathong te water te laten. Het bleef nog drijven ook! 

Na 2 uur in de bus gezeten te hebben, ben ik er nu eigenlijk al wel weer klaar mee, haha.  

Maargoed, gisteren ben ik wezen ziplinen door/ over de jungle heen. Dat was echt heel erg leuk. In het parcours zat ook 3x een “vrije val”. Die werden per keer hoger. De laatste was ook gelijk het einde van het parcours. Brrrr die vond ik echt wel eng. Je werd namelijk aan je rug vastgeklikt maar ook nog bij je buik. Maar zodra je dus naar beneden ging hing je een beetje naar voren, vasthoudend aan dat touw. Maar halverwege moest je dus zelf die losklikken en dan kon je je dus als het ware echt kijkend naar beneden, vallen. Ik zeg kon, want ik vond het zo eng dat ik mezelf eerst niet wilde losmaken. Toen ik doorhad dat ik me nog aan m’n eigen vestje kon vasthouden, heb ik hem toch maar losgemaakt. Kom ik beneden, heeft een jongen dat gefilmd, geniaal. Dat filmpje heb ik helaas nog niet, maar als die geschikt is zal ik hem hier plaatsen 😂 
In de groep zaten nog 6 anderen waarbij een stel uit NL, dat was ook leuk, en we hebben van elkaar dus filmpjes gemaakt. Dus er komt nog beeld materiaal. 
In de bus zitten nu meer mensen, hij is namelijk een aantal keer gestopt maar nog zit de bus niet vol en heb ik nog lekker m’n plekkie. En dat is ook zo gebleven. Om 20.30u ben ik aangekomen op het station in Khon Kaen. Vandaar moest ik nog een stukje met de citybus, eerst leek niemand me te begrijpen maar uiteindelijk wees een aardige tuktuk chauffeur mij de juiste bus aan. De bus zette me alleen iets te vroeg af waardoor ik nog bijna een km moest lopen, wat ik niet erg vond na zo’n lange rit. Alleen is hier ‘de toerist' nog interessant want hier komen niet zoveel toeristen als in de andere steden waar ik geweest ben. Toen ik op 200meter van het hostel was kwam een auto naast me rijden en stopte. Ik had zoiets van wat is dit nu weer. Maar dat was een echtpaar die het denk ik niet zo veilig voor mij vonden en wilde me een lift geven. Ik liet zien dat het niet nodig was, maar ze verstonden me niet. De vrouw ging weer zitten maar ze bleven langzaam rijden. Na 100 meter stopten ze weer en hadden ze iemand gebeld die Engels sprak. Ik verteld dat het echt niet nodig was dat ik nog maar 100meter hoefde, maar dat ik het wel onwijs aardig van ze vond. Dus met een grote glimlach en kop -koen- kah (bedankt) zeggend ben ik doorgelopen. Nu dus weer op m’n bed in weer een hostel. Ziet er prima uit. Dus ik denk dat ik zo lekker ga slapen. 

Bedankt weer voor het lezen. Geniet maar van het lekkere truien weer in NL;-)