Avonturen in Cambodja

Ha allemaal,

Wat ik allemaal weer niet meegemaakt heb... Het is echt bijzonder.

Maandag ging ik de grens over naar Cambodja. Deze grensovergang Aranyaprathet- Poipet is vrij berucht om de vele oplichtingen en corruptie. Nu is corruptie trouwens in heel het land een probleem. Ik had me daar goed op voorbereid dus de eerste man heb ik snel kunnen afschudden met het verhaal dat ik al een Visa had. Toen ik Thailand eenmaal uit was en over het stukje Niemandsland liep, werd ik weer continue aangesproken. 1 man liep met me mee en had maar praatjes dat hij mijn Visa kon regelen maar hij kon ook een bus, minibus of taxi regelen, wat mijn keuze was vroeg hij, nou niks bedankt. Gelukkig was daar het kantoortje van de immigratie. Ik vluchtte zo'n beetje naar binnen. Wow stuk of 10 'politieagenten' en verder niemand... Hmm weet niet of ik daar nu gelukkig van moet worden. Ik kreeg een papiertje in m'n handen geduwd wat ik moest invullen. Toen ik dat gedaan had mocht ik naar de balie waar 4 van de +10 agenten zaten. Oké ik netjes het papier afgegeven en natuurlijk vriendelijk glimlachen. Het visum was $30 dollars dat stond ook groot boven de balie. Maar op de balie lag een A4tje dat als je in dollars betaalde je ook nog 100 Thaise baht moest betalen. Nou dat slaat natuurlijk helemaal nergens op, maar ik dacht laat ik maar niet moeilijk doen, hun zitten daar met z'n 10en en dat kan me uren kosten. Dus gekozen om dat toch maar te betalen, is nog geen €3,- .

Ik kreeg m'n visum, 1 hele bladzijde van m'n paspoort hadden ze daarvoor nodig...

Toen ik uit het kantoortje liep stond waarempel die man op me te wachten. Of ik al wist wat ik wilde, want hij kon het voor me regelen, blablabla. Ik weer een kantoor in waar ik een arrival kaart moest invullen en vervolgens weer m'n paspoort afgeven, m'n vingerafdrukken moesten worden opgeslagen toen stempels in m'n paspoort. Ik zag degene naast me 100 Bath geven toen die z'n paspoort kreeg soort van gelijk oversteken en de vrouw die voor mij was deed dat ook al. Ik dacht dat ga ik echt niet doen. Dus ik hoopte maar dat hij niks zei en idd hij gaf m'n paspoort ik vriendelijk glimlachen, thank you en snel weg hier. 

Natuurlijk stond dat mannetje er weer. Nadat hij weer met mij meeliep heb ik op een gegeven moment gezegd dat ik het echt niet hoefde dat hij beter iemand anders kon zoeken. Zo eindelijk die is weg. 5 meter verderop komt er weer iemand naar mijn toegelopen ik dacht echt dat ik gek werd. Ik zei ik ga shoppen, hij keek me aan en vroeg echt dat meen je niet, ik zo jawel. Want ik wilde gauw een simkaart hebben van Cambodja zodat ik in elk geval internet kon hebben.

Want ik had me niet heel goed voorbereid op wat na de grens 😄

Met wat hulp simkaartje gekocht, ik een rustig plekje opzoeken 2 koffietentjes in geweest, gevraagd of ze ook gewoon een flesje water hadden maar nee dat hadden ze niet dus ik kon weer naar buiten.

Ik moest weg van die drukte. Dus loop ik van de grens af langs de doorgaande weg. In tegengestelde richting zodat er niet allerlei taxi's en tuktuks toeteren en stoppen.

Kwam er dus toch weer een man naar me toe met z'n scooter hij kon me wel bij het busstation brengen. Nee bedankt. Op een gegeven moment liep ik naar een kantoortje met bustickets bleef die man dus bij me. De prijs van het busticket was belachelijk. Toen ik wegliep deden ze er nog iets van af maar ik dacht doei! Ik kwam uit bij het treinstation waar nu geen treinen vertrekken dus lekker rustig, ik plof neer om uit te rusten en te bedenken wat ik ga doen. Continue staat die man om mij heen, heel vervelend. Ik krijg hem ook echt niet weg, hij denkt dat hij wat aan mij kan verdienen. Ik krijg m'n simkaartje niet in de telefoon dus ik kon nog niet op internet kijken. Uiteindelijk liep ik naar een bus toe en vroeg daar wat een kaartje kostte, het probleem was dat die stomme man nog steeds meeliep en dus gauw wat zei tegen die mensen dus het was weer een belachelijke prijs. Ik was er helemaal klaar mee. Ik dacht ik loop naar de overkant naar een guesthouse dan blijf ik daar wel een nachtje en ga ik rustig uitzoeken hoe verder.

Loop ik richting de weg, zie ik ineens een niet Aziatische jongen, met backpack lopen. Ik liep naar hem toe, standaard praatje: 'Hello, how are you? Good, and you? Little bit crazy from all the people here. Where you go? I don't know. What about you? I go to Battambang. Ik ga liften, wil je anders mee? Oké waarom niet, dan ben ik in elk geval van die mensen hier af.

Zo begon mijn liftavontuur. Het was rond 10.30u denk ik en ik was blij dat hij al 2 jaar liftend de rondreist. We zijn een stuk gaan lopen om wat uit de stad te komen. Uiteindelijk een lift gevonden naar een stad waarvandaan we het beste naar Battambang konden liften. 

De beste man die ons daarheen bracht moest zelf helemaal niet daarheen, hij moest gewoon in de stad zijn waar we aan het liften waren maar hij bracht ons gewoon even ruim 40km verder. Toen we daar achter kwamen vonden we dat wel vreemd vroegen ons af of hij echt geen taxi was, maar nee echt niet. Ik zei van nou hij moet zeker iets goed doen voor Boeddha 😂

Het was na 12u toen we weer aan het lopen waren, een stuk de stad uit om weer te kunnen liften. Bloedjeheet. Ik was hier niet op voorbereid, had een lange broek aangetrokken voor in de bus met airco. Geen zonnenbrand op gedaan dus lekker beetje verbrand. Het duurde best een poos voor we eindelijk een lift hadden. Er stopte een truck met allemaal hout achterop, maar ze zaten al met z'n tweeën voorin, hmmm dat is jammer. Die jongen vroeg of hij niet boven op het hout kon, ja dat was prima. Ook mijn backpack werd naar boven gesjouwd en ik mocht voorin zitten. Het was nog bijna 70 km. Het was voor hem al helemaal geen prettig ritje gezien de de hele route met de weg bezig zijn, allemaal gaten en hobbels.

De chauffeur sprak Engels dus daar heb ik mee gepraat. Of ik al wist waar ik ging verblijven? Euhmm nee, want die jongen had wel gezegd dat ik zelf accomodatie moest zoeken want hij verbleef bij een nichtje van hem. 

Toen bood de chauffeur aan dat ik in zijn huis kon slapen, hun hadden toch 3 kamers over en z'n vrouw sprak ook Engels en het was ook goed voor z'n kinderen. Nouja als het echt geen probleem is, dan vindt ik het wel erg leuk.

Zodoende ben ik dus bij die familie beland. Ik werd heel hartelijk welkom geheten, kregen allerlei eten aangeboden,banaan, mango, rijst. M'n kamer moest nog wel schoongemaakt worden, en dat hoefde van mij niet,  (toen ik de kamer zag was ik het wel eens dat de kamer een schoonmaakbeurt kon gebruiken), ik wilde wel helpen. Maar er was ook een nichtje opgetrommeld die de badkamer schoon ging maken. Ik wist niet wat me overkwam. Ik had zelfs een aansluitende badkamer.

Nadat ik gerust had en me opgefrist had ging ik naar beneden. Oma was de komkommers ,(ter grootte van augurken) in stukjes aan het snijden, ik wilde natuurlijk wel ergens mee meehelpen. Kon ik hun ook weer vermaken want ze moesten erg lachen om de manier waarop ik het deed. 

Moeder runt een restaurantje bij het huis. Dus die is de hele dag aan het koken. Ze eten eigenlijk altijd rijst. Dus ik heb ook 3x per dag rijst gegeten. Niet dat ik dat erg vond want was lekker. De volgende ochtend kreeg ik een bord rijst met ei en varkensvlees en een mangosalade maar die heb ik laten staan want die was erg pittig😄

Ik besloot om de volgende dag te vertrekken, dus busticket gekocht. Ze vonden het jammer dat ik al weer weg ging. 's Avonds was er speciaal een soort BBQ bij een zus van de vrouw, omdat het mijn laatste avond was. Echt heel bijzonder.

Ook wel heel mooi om zo de cultuur te leren kennen. Hoe gastvrij ze zijn. Maar ook dat ze echt voor familie zorgen en ook al hebben ze het zelf niet heel breed, toch helpen ze de mensen die het nodig hebben. En zelfs dus de mensen die het niet nodig hebben zoals ik.

Vanochtend om 7u had ik een minibus naar Phnom Penn. De hoofdstad van Cambodja. Na een dollemansrit van 6uur ben ik gelukkig veilig aangekomen en kan ik nu weer bijkomen in het hostel.

Bedankt voor al jullie reacties, en tot de volgende keer😊